امروز اول اردیبهشت 1399 هجری شمسی است و به قولی آخرین اول اردیبهشتی که با هزار و سیصد و ... نام برده میشه و من تصمیم گرفتم بالاخره فعالیتی رو که خیلی وقت توی ذهنم بود از امروز شروع کنم و اون هم چیزی نیست جز نوشتن در مورد کتابها. خودم خوب میدونم که الان دیگه کسی زیاد وبلاگ نمیخونه و کانالهای تلگرامی و صفحه های اینستاگرامی خیلی پر طرفدارتر هستند و نوشته های آدم اونجا بیشتر و بهتر دیده میشه. اما من اینجا احساس راحتی بیشتری دارم و تایپ ده انگشتی هم برام حس آرامش بیشتری داره. از طرفی با اینکه زمانی خیلی به عکاسی علاقه داشتم اما الان خیلی میونه ی خوبی با عکس گرفتن ندارم و خب اینستاگرام هم که به عکسهای خوب نیاز داره و همینطور جای نوشتنهای طولانی و حرف زدن بی دغدغه نیست. با اینکه مدتی پیش فعالیت کتابیم رو در اینستاگرام شروع کردم اما خیلی برام جذاب نیست چون نمیتونم اونجور که دلم میخواد حرفهام رو بگم و به این نتیجه رسیدم بهتره که وبلاگم رو به این کار اختصاص بدم. خب جرقه این کار که از خیلی وقت پیش تو ذهنم زده شده بود اما مشوق اصلیم برای نهایی کردن تصمیمم کتاب تولستوی و مبل بنفش بود. مدتی پیش اینقدر از اینطرف و اونطرف اسم کتاب تولستوی و مبل بنفش رو شنیده بودم که حسابی مشتاق خوندنش شده بودم. تولستوی و مبل بنفش نوشته ی نینا سنکویچ با ترجمه ی لیلا کرد از انتشارات کوله پشتی است که من چاپ یازدهم رو با قیمت 35000 تومن اوایل مهر ماه از کتابفروشی اینترنتی سی بوک خریدم و بالاخره در نوروز امسال خوندنش رو شروع کردم. خانم نینا سنکویچ که یک آمریکایی با اصالت لهستانی و بلژیکی ست خواهر بزرگش رو در اثر سرطان از دست میده و غم این فقدان به قدری براش سنگین هست که در طی سه سال که از فوت خواهرش در چهل و شش سالگی میگذره دست به فعالیتهای مختلفی میزنه تا با این غم کنار بیاد اما هیچ کاری باعث تسکین و آرامشش نمیشه تا اینکه یه روز تصمیم میگیره فعالیتی رو شروع کنه که علاقه ی مشترک خودش و خواهرش از روزهای کودکی تا کنون بوده و به این ترتیب تصمیم میگیره که در مدت یک سال هر روز یک کتاب بخونه و روی وب سایتی که قبلا در مورد کتاب داشته نقد بنویسه و با دیگران در هر جای دنیا به اشتراک بگذاره. کتاب پر از اسامی کتابها و نویسنده های مختلف هست و مترجم هم زحمت کشیده و در مورد تمام اسامی در پاورقی توضیح داده. اما حجم زیاد پاورقی ها و رجوع به اونها بعضی مواقع باعث خستگی خواننده میشه. نویسنده از هر کتابی که حرف میزنه متناسب با موضوع کتاب گریزی به خاطرات گذشته خودش و خانوادش میزنه و یا از احساس و نظرش در مورد مسائل مختلفی در زندگی حرف میزنه. من کتاب رو با وجود اینکه بعضی جاها برام خسته کننده میشد و یهو روال خوندنم کند میشد دوست داشتم و از ترجمه روان کتاب هم لذت بردم و احساسات خیلی قشنگی برام یادآوری شد و خیلی دلم خواست که من هم خاطرات، احساسها و حرفهام رو در مورد هر کتابی که میخونم به تفصیل جایی ثبت کنم و برای خودم یه دفترچه خاطرات با کتابها بسازم. کتاب در بیست و یک فصل نوشته شده و دوست دارم بعضی وقتها برگردم و دوباره یکی از فصلها رو انتخاب کنم و بخونم. یکی از فصل های کتاب در مورد کتابخانه سیاری هست که در بچگی نینا توی شهرشون وجود داشته و من اینقدر به این ایده ی کتابخانه ی سیار علاقه مند شدم که هر روز برای خودم رؤیا پردازی میکنم که کاش میشد یه کتابخونه سیار داشتم که هر روز هفته در خیابان مشخصی پارک میکردم و طبق ضوابط و قوانینی که معین میکردم به مردم کتاب امانت میدادم و اینجوری به آرزوی دیرینه ام که کتابداری و سر و کله زدن با عشاق کتاب هست میرسیدم.
در پایان این نوشته یادی هم بکنم از اینکه امروز روز شاعر و سخن سرای بزرگ سعدی شیرازی هست و نگم چقدر آرزو دارم دوباره یک روز غروب در حالی که یکی از شعرهای سعدی با صدای گرم استاد شجریان در فضای بزرگ و پر از گل و درخت آرامگاه سعدی پخش میشه روی یکی از نیمکتها بشینم و غرق در آرامشی وصف نشدنی بشم.
میدونی که کانون پرورش فکری هم بخشی با عنوان کتابخانه ی سیار روستایی داره و با ی ماشین مجهز کتاب ها رو به دست بچه های روستا که دسترسی ندارن به کتابها،می رسونن.
یادم هست قبلا درموردش خونده بودم اما مدلی که تو ذهن من هست یه کم متفاوته.
سلام
به به، چه کار خوبی کردید که تصمیم گرفتید راجع به کتابها بنویسید. البته صفحه اینستاگرامتون هم حس خوبی داشت.
من هم دقیقا همین حسها رو نسبت به تولستوی و مبل بنفش دارم. هرموقع که بیحال میشم، میرم یه بخشی رو ازش میخونم.
حتی من هم یه گوشه توی ذهنم این برنامه رو دارم که یک سال، روزی یک کتاب بخونم. به نظرم میتونه خیلی جذاب باشه.
سلام هستی جان
واقعا خوشحالم و ازت ممنونم که همچنان اینجا رو می خونی.
شاید شما اولین کسی باشید توی زندگیم که می تونم بی دغدغه در مورد کتاب ها مخصوصا کتاب های ایرانی صحبت کنم و چی بهتر از این میتونه تو زندگی آدم پیش بیاد؟ یه دوست کتابخون مهربون
من فکر نمی کنم بتونم روزی یک کتاب بخونم اما مثلا دو یا سه روز شاید بتونم. بیشتر گوشه ی ذهن من داشتن یه کتابخونه سیار هست